- porośla
- porośl|a
мн. Р. \poroślai (ед. \poroślaе ☼) 1. заросли;2. бот. эпифиты+
1. zarośla, krzaki 2. epifity
* * *мн, P porośli (ед porośle c)1) за́росли2) бот. эпифи́тыSyn:zarośla, krzaki 1), epifity 2)
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
porośla
Смотреть что такое "porośla" в других словарях:
bielawa — ż IV, CMs. bielawawie; lm D. bielawaaw roln. «podmokła łąka torfowa w kotlinach lub dolinach rzecznych, porosła obficie wełniankami o białym puchu owocowym» … Słownik języka polskiego
kępa — ż IV, CMs. kępapie; lm D. kęp 1. «skupisko drzew, krzewów, kwiatów» Kępa wierzb. Kępa kaczeńców, wrzosu. 2. «mała wyniosłość w podmokłym, bagnistym terenie lub wysepka na jeziorze lub rzece porosła krzewami i drzewami» … Słownik języka polskiego
ostrowie — n I; lm D. ostrowiewi 1. hist. «krata u okien w dawnych budowlach obronnych» 2. daw. «wyspa» 3. daw. «kępa porosła roślinnością» … Słownik języka polskiego
płaszczyzna — ż IV, CMs. płaszczyznayźnie; lm D. płaszczyznayzn 1. «powierzchnia równa, płaska, gładka (w odniesieniu do powierzchni ziemi również rozległa, szeroka)» Płaszczyzna ściany, stołu. Malować szerokimi płaszczyznami. Porosła trawą płaszczyzna stepowa … Słownik języka polskiego
porośle — n I; lm D. porośleli bot. porośla «rośliny samożywne rosnące na drzewach, głównie w lasach tropikalnych, np. niektóre porosty, mchy, storczyki, paprocie; epifity» … Słownik języka polskiego
